Ik was een van de cursisten op de workshop (ik blijf het een modewoord vinden) ‘Houtbewerking – een kastje in plaatmateriaal’ van gisteren, woensdag 18 april. Ik ben niet zo’n handig klusser. Mijn vadertje zaliger wel; die was nog van die generatie die alles kon: metsen en elektriciteit leggen en faience tegen de muur plaatsen en waterleidingen leggen en werken met hout. Hij was eigenlijk draaier (metaalbewerker) van beroep, maar is op 35-jarige leeftijd nog treinbestuurder geworden.
Daar ik het een beetje goed deed op school, besloot men mij naar de Frères (het S.F.X.-instituut) te jagen. Ik had daar eigenlijk helemaal geen zin in, maar gaandeweg begon ik er toch mijn draai te vinden en ik heb het mij nooit beklaagd dat ik een meer theoretische opleiding heb gekregen. Een gat in de muur boren, dat is mij nog wel toevertrouwd, en ooit heb ik zelf eens een boekenkast in elkaar gestoken, maar dat was dan weer met een beetje hulp van mijn vader.
Toch nog even vermelden dat ik ook drie jaar op de Technische School van de Luchtmacht in Saffraanberg hebt gestudeerd. Het eerste jaar was ik de tweede van de klas, maar gaandeweg werd het daar technischer en technischer en in de derde jaar was ik ferm gebuisd; met grote cijfers dus … Tsjah … Je hebt het of je hebt het niet, zullen we maar zeggen.
En nu dus terug naar de ‘ vakschool’ in de Klerkenstraat … Ik moet bekennen dat het mij wel is bevallen. Vooral ook omdat u ervan uitgaat dat wij totaal geen materialenkennis hebben, niet van het hout dat wij gaan gebruiken en ook niet van de boormachine die wij straks in handen krijgen. Zo hoort het: vanaf nul beginnen.
Toen ik uw blog ontdekte, snapte ik plots waar u met uw atelier naar toe wilt. Ik had mij ingeschreven via Vormingplus en dat idee van atelierdelen, dat was mij onbekend. Nu begrijp ik dat u uw atelier wilt ter beschikking stellen van buurtbewoners om met de ter beschikking staande machines en een beetje hulp van uwentwege iets in elkaar te steken (de mogelijkheid om ooit eens een vogelhuisje te maken, houd ik in het achterhoofd).
Ik weet niet of het idee atelierdelen ooit helemaal van de grond komt, maar als dierenliefhebber was ik wel gecharmeerd door die dame die bij u een zitmeubel voor de hond kwam maken, en van dat verhaal van broer en zus die een minikeuken in elkaar kwamen zetten voor de dochter, daar werd ik helemaal vrolijk van.
Ook leuk dat ik eindelijk eens iemand heb ontdekt die op een steenworp (eigenlijk meer een boogscheut) van mijn woning ook een blog heeft. Ik heb nu ook De Elfen Hand ontdekt, maar ik moet nog eens goed uitvlooien waar dat allemaal over gaat. Is Lieve uw echtgenote?
Beste Peter
BeantwoordenVerwijderenIk was een van de cursisten op de workshop (ik blijf het een modewoord vinden) ‘Houtbewerking – een kastje in plaatmateriaal’ van gisteren, woensdag 18 april. Ik ben niet zo’n handig klusser. Mijn vadertje zaliger wel; die was nog van die generatie die alles kon: metsen en elektriciteit leggen en faience tegen de muur plaatsen en waterleidingen leggen en werken met hout. Hij was eigenlijk draaier (metaalbewerker) van beroep, maar is op 35-jarige leeftijd nog treinbestuurder geworden.
Daar ik het een beetje goed deed op school, besloot men mij naar de Frères (het S.F.X.-instituut) te jagen. Ik had daar eigenlijk helemaal geen zin in, maar gaandeweg begon ik er toch mijn draai te vinden en ik heb het mij nooit beklaagd dat ik een meer theoretische opleiding heb gekregen.
Een gat in de muur boren, dat is mij nog wel toevertrouwd, en ooit heb ik zelf eens een boekenkast in elkaar gestoken, maar dat was dan weer met een beetje hulp van mijn vader.
Toch nog even vermelden dat ik ook drie jaar op de Technische School van de Luchtmacht in Saffraanberg hebt gestudeerd. Het eerste jaar was ik de tweede van de klas, maar gaandeweg werd het daar technischer en technischer en in de derde jaar was ik ferm gebuisd; met grote cijfers dus … Tsjah … Je hebt het of je hebt het niet, zullen we maar zeggen.
En nu dus terug naar de ‘ vakschool’ in de Klerkenstraat … Ik moet bekennen dat het mij wel is bevallen. Vooral ook omdat u ervan uitgaat dat wij totaal geen materialenkennis hebben, niet van het hout dat wij gaan gebruiken en ook niet van de boormachine die wij straks in handen krijgen. Zo hoort het: vanaf nul beginnen.
Toen ik uw blog ontdekte, snapte ik plots waar u met uw atelier naar toe wilt. Ik had mij ingeschreven via Vormingplus en dat idee van atelierdelen, dat was mij onbekend. Nu begrijp ik dat u uw atelier wilt ter beschikking stellen van buurtbewoners om met de ter beschikking staande machines en een beetje hulp van uwentwege iets in elkaar te steken (de mogelijkheid om ooit eens een vogelhuisje te maken, houd ik in het achterhoofd).
Ik weet niet of het idee atelierdelen ooit helemaal van de grond komt, maar als dierenliefhebber was ik wel gecharmeerd door die dame die bij u een zitmeubel voor de hond kwam maken, en van dat verhaal van broer en zus die een minikeuken in elkaar kwamen zetten voor de dochter, daar werd ik helemaal vrolijk van.
Ook leuk dat ik eindelijk eens iemand heb ontdekt die op een steenworp (eigenlijk meer een boogscheut) van mijn woning ook een blog heeft. Ik heb nu ook De Elfen Hand ontdekt, maar ik moet nog eens goed uitvlooien waar dat allemaal over gaat. Is Lieve uw echtgenote?
Tot volgende week woensdag?
Johan